اگر دمای روغن سیستم هیدرولیک از حداکثر دمای مجاز شیر ضد انفجار بیشتر شود، چه عواقبی در پی خواهد داشت؟

در سیستم های هیدرولیک، کنترل دقیق دمای روغن یکی از عوامل کلیدی برای حفظ پایداری سیستم و افزایش عمر تجهیزات است. هنگامی که دمای روغن از حداکثر محدوده مجاز تعیین شده توسط شیر ضد انفجار (80 درجه سانتیگراد یا 176 درجه فارنهایت)، یک سری واکنشهای زنجیره ای را ایجاد می کند که نه تنها بر عملکرد فوری سیستم تأثیر می گذارد، بلکه ممکن است تأثیر عمیقی بر عملکرد طولانی مدت و ایمنی داشته باشد. . با افزایش دمای روغن، ویسکوزیته روغن هیدرولیک به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. این به طور مستقیم منجر به کاهش ضخامت لایه روغن می شود و در نتیجه اثر روانکاری را کاهش می دهد و تماس مستقیم و سایش بین قطعات فلزی را افزایش می دهد. در عین حال، کاهش ویسکوزیته باعث افزایش سیالیت روغن می شود و نشت روغن از آب بندی را آسان می کند و در نتیجه فشار سیستم کاهش می یابد و راندمان کاهش می یابد. در محیط های با دمای بالا، افزودنی های آنتی اکسیدانی موجود در روغن هیدرولیک به سرعت کارایی خود را از دست می دهند و روغن شروع به تسریع اکسیداسیون می کند. این باعث ایجاد اکسیدها و اسیدهای مضر می شود که باعث آسیب بیشتر روغن و اجزای سیستم می شود. در عین حال، اکسیدها همچنین ممکن است رسوبات ایجاد کنند و اجزای دقیقی مانند فیلترها، شیرها و غیره را در سیستم مسدود کنند.
دمای بالا می تواند باعث انبساط حرارتی اجزای فلزی در سیستم شود که ممکن است موقعیت نسبی اجزای مواد یا ساختارهای مختلف را تغییر دهد. این تغییر می‌تواند باعث شود که شکاف‌های بین اجزا خیلی بزرگ یا خیلی کوچک باشد و بر آب‌بندی و عملکرد سیستم تأثیر بگذارد. برای قطعات مکانیکی دقیق، تغییرات ابعاد کوچک می تواند باعث خرابی شود. دمای بالا روند پیری اجزای الاستیک مانند مهر و موم لاستیکی و شیلنگ ها را تسریع می کند. لاستیک کهنه قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهد، سخت و شکننده می شود و نمی تواند عملکرد آب بندی اولیه خود را حفظ کند. این می تواند منجر به مشکلاتی مانند نشت روغن و افت فشار شود و در موارد جدی حتی ممکن است منجر به حوادث ایمنی شود.
نوسانات جریان و فشار در سیستم های هیدرولیک ممکن است به دلیل افت ویسکوزیته روغن و تغییر شکل حرارتی قطعات ناشی از افزایش دمای روغن رخ دهد. این نوسان بر پایداری و دقت کنترل سیستم تأثیر می گذارد و کیفیت پردازش و راندمان تولید تجهیزات را کاهش می دهد. هنگامی که دمای روغن همچنان افزایش می یابد، سیستم ممکن است وارد حالت گرم شدن بیش از حد شود. این امر نه تنها همه مشکلات فوق را تشدید می کند، بلکه ممکن است باعث تبخیر روغن و تشکیل حباب شود و باعث ایجاد حفره و آسیب بیشتر به اجزای سیستم شود.
در دماهای بالا، در صورت وجود مواد قابل اشتعال (مانند انواع خاصی از مایعات هیدرولیک) در داخل سیستم، خطر آتش سوزی بسیار افزایش می یابد. علاوه بر این، دمای بالا ممکن است عملکرد عایق اجزای الکتریکی (مانند سنسورها، کنترل‌کننده‌ها و غیره) را کاهش داده و خطر خطاهای الکتریکی و اتصال کوتاه را افزایش دهد. گرمای بیش از حد سیستم یا نشت روغن ممکن است باعث سوختگی، مسمومیت و سایر حوادث ایمنی شود. اگر روغن در چشم یا پوست پاشیده شود، می تواند آسیب شیمیایی جدی ایجاد کند.
با توجه به خراب شدن روغن و آسیب قطعات ناشی از دمای بیش از حد روغن، تعویض مکرر روغن و تعمیر و تعویض قطعات آسیب دیده ضروری است. این امر هزینه های عملیاتی سیستم هیدرولیک را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. تجهیزات هیدرولیک ممکن است برای تعمیرات سیستم یا تعویض قطعات نیاز به خاموش شدن داشته باشند. این امر منجر به وقفه در تولید و تاخیر در سفارش و افزایش بیشتر زیان اقتصادی شرکت ها می شود.
بنابراین هنگام استفاده از سیستم هیدرولیک، دمای روغن باید به شدت در محدوده مجاز کنترل شود و برای جلوگیری از افزایش بیش از حد دمای روغن، اقدامات موثر خنک سازی و دفع گرما انجام شود. در عین حال، اجزای مختلف درون سیستم باید به طور منظم بازرسی و نگهداری شوند تا اطمینان حاصل شود که برای مقابله با چالش‌های مختلفی که ممکن است به وجود بیایند، در شرایط خوبی کار می‌کنند.3